Sera alanı 1999 yılı verilerine göre 188 040 dekar olup bunun 46 159 dekarı cam ve 141 901 dekar ise plastik seralardan oluşmaktadır (Aybak, 1999). Bölgede buğday, ayçiçeği ve çeltik ürünleri bölgedeki toplam tarım arazilerinin yaklaşık % 95’inde yetiştirilmektedir. Ancak son yıllarda bu ürünlerden dekara elde edilen net gelirler oldukça düşük olduğundan seracılık bölgede alternatif bir gelir kaynağı olarak görülmeye başlanmıştır.
Trakya bölgesinde 1990’lı yıllarla birlikte bölgede seracılık gelişmeye başlamıştır. Bölgede halen 170 adet üretici seracılık konusunda faaliyet göstermektedir. Trakya bölgesinin iklim ve toprak yapısı, yeraltı ve yerüstü su kaynaklarının yeterli olması bölgede seracılık için uygun koşulları oluşturmaktadır. Bölgenin İstanbul gibi büyük bir tüketim merkezine yakınlığı bölgede yetiştirilebilecek sebzelerin pazarlanmasını da kolaylaştırmaktadır.
Trakya bölgesinde kış ayları sıcaklık ortalamasının düşük olması, ve donlu gün sayısının fazla olmasından dolayı serada domates ve hıyar gibi yazlık sebzelerin kışın Antalya’daki seralar gibi minimum ısıtmayla yetiştirilmesi mümkün olmamaktadır. Ancak bölgede bulunan soğuk seralar, kış aylarında,soğuğa dayanıklı kıvırcık salata ve marul yetiştiriciliği için oldukça uygundur.
Soğuk kış aylarında kıvırcık salata ve marul yetiştiriciliğinde kullanılan girdilerin (tohum, kimyasal gübre ve ilaç) az olması ve üretim döneminin en fazla 2,5-4,5 ay gibi kısa bir sürede olması nedeniyle oldukça karlıdır. Ayrıca bölgenin pazarlara yakın olması nedeniyle taşıma ve pazarlama maliyetleri yüksek değildir. Bu nedenle kış aylarında üreticilere yüksek gelir sağlamaktadır. Kış aylarında seralarda iki ürün kıvırcık salata üretiminden sonra İlkbahar ve sonbahar döneminde iki ürün hıyar yetiştirilerek bir yılda dört ürün alınmaktadır.
